Πριν από λίγες μέρες, ένας καλός φίλος μου ανέφερε πως κάποιος οινοπαραγωγός του είχε παλιότερα ότι τα οινοποιεία το καιρό της παραγωγής μοιάζουν πάρα πολύ με νοσοκομεία. Μια πρώτη εικόνα-θα συμφωνήσετε όλοι-επιβεβαιώνει και υπογραμμίζει μάλιστα αυτή τη ρήση (γνώμη). 

Ο οινολόγος με την άσπρη εργαστηριακή του μπλούζα (αν τη φοράει) παρακολουθεί καθημερινά (και όχι μόνο μια φορά μέσα στην ημέρα) διαγράμματα θερμοκρασιών και πυκνοτήτων για κάθε δεξαμενή του, ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο που ο νοσοκομειακός γιατρός εξετάζει την καρτέλα που κρέμεται από το κρεβάτι κάθε νοσηλευόμενου ασθενούς. Ακροάζεται τον ήχο του μούστου που ζυμώνει για να ελέγξει τη ζωηράδα του. Στο οινοποιείο επιδιώκονται συνθήκες απόλυτης καθαριότητας και καλής υγιεινής για την αποφυγή μολύνσεων και φυσικά η δουλειά δεν έχει ωράριο και αργίες. 

Καμία διαφωνία; ‘Όχι; Ωραία! Κι όμως.. 

ΚΟΝΤΡΑ στην ψυχρή εικόνα του οινοποιείου-νοσοκομείου, μια γυναίκα οινολόγος-σαν αυτή που μεταφέρει εδώ τις δικές της σκέψεις- σας προτείνει μια πολύ πιο ζεστή προσέγγιση. Το οινοποιείο τη περίοδο της παραγωγής-και όχι μόνο-θυμίζει ή μάλλον είναι το σπίτι μιας οικογένειας με πολλά παιδιά. Άλλα μεγάλα άλλα μικρά, άλλα πιο αυτόνομα και άλλα πιο εξαρτημένα από τους γονείς τους, άλλα με πιο γερή κράση και κάποια άλλα αρρωστιάρικα, μερικά περισσότερο δραστήρια, μερικά τεμπελάκια, άλλα με πιο έντονο χαρακτήρα και άλλα λιγότερα θαρραλέα και πιο μαζεμένα. Το καθένα οπωσδήποτε με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και τα δικά του ταλέντα έστω κι αν αυτά είναι κρυφά. 

Ο γονιός (οινολόγος) ξέρει ή οφείλει να ξέρει πως το καθένα (παιδί ή κρασί) χρειάζεται να του αφιερωθεί ο κατάλληλος χρόνος, πως το κάθε ένα από αυτά έχει το δικό του ιδιαίτερο χάρισμα το οποίο πρέπει να το βοηθήσει να καλλιεργήσει και να αναδείξει. Δεν πασχίζει να διακρίνει από νωρίς την κλίση του παιδιού ώστε να το σπρώξει προς τη σωστή κατεύθυνση; Δεν αφιερώνει περισσότερο χρόνο και προσοχή στο παιδί που κάποια στιγμή έχει μεγαλύτερη ανάγκη είτε λόγω προβλημάτων υγείας είτε εξαιτίας μιας κρίσης βιολογικής ή συναισθηματικής που βιώνει εκείνη την ώρα το παιδί; Δεν αγωνιά ταυτόχρονα μη τυχόν παραμελήσει τα υπόλοιπα που κι αυτά διεκδικούν μέρος του χρόνου του και της προσοχής του; 

Ο γονιός-οινολόγος γνωρίζει πολύ καλά ότι το επάγγελμα αυτό δεν έχει σίγουρες συνταγές επιτυχίας και πως το κάθε παιδί-κρασί μπορεί να είναι απρόβλεπτο και να αντιδράσει με έναν εντελώς αναπάντεχο τρόπο σε κάθε δική του παρέμβαση. Κάποιο πιο πειθήνιο και υπάκουο θα ακολουθήσει τον γονιό-οινολόγο στο δρόμο που του δείχνει κάνοντας τον να κοιμάται “ήσυχος”. Άλλο πιο αντιδραστικό και επαναστατικό θα προβάλλει έντονη αντίσταση και θα υποχρεώσει το γονιό να συμβιβαστεί με την πορεία που το παιδί αποφάσισε να χαράξει. Και στις δυο περιπτώσεις και σε όλες τις ενδιάμεσες καταστάσεις, η σχέση παιδιού-γονιού/κρασιού-οινολόγου είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης, δράσης και αντίδρασης. 

Φίλοι συνάδελφοι οινολόγοι, γνωρίζω καλά ότι ξενυχτάτε κυριολεκτικά ή νοερά πάνω από τις δεξαμενές σας που ζυμώνουν αυτή τη στιγμή. Δώστε ένα μικρό φόρο τιμής στις συναδέλφους σας μητέρες-οινολόγους που έχουν -πιο έντονη σαν μαμάδες- την έννοια των παιδιών και των κρασιών-παιδιών αυτή την ώρα.

 Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι πόσο ζωντανό προϊόν είναι το κρασί, πόσο ατίθασο μπορεί να γίνει και πόσο δυνατή βούληση έχει, από τη ΡΙΡΑ στο τέλος του δικού μας τρύγου ευχόμαστε καλή δύναμη και καλή επιτυχία σε όλες και όλους!